Wynik gorszy niż gra. Piast – Śląsk (0:3): ANALIZA

Sobotnia porażka boli naprawdę bardzo. Złość i niezadowolenie dodatkowo potęguje fakt, iż Piast – szczególnie w pierwszej połowie – nie ustępował Śląskowi. Jasne, wiele aspektów nie zagrało, drużyna miała sporo braków, jednakże mimo to, wynik wciąż uznać można za zbyt wysoki i nieco niesprawiedliwy. Rozbijmy jednak tę porażkę na czynniki pierwsze:  

Nieskuteczność

Najbardziej oczywista z przyczyn porażki. Sięgając pamięcią do sobotniego wieczora, na myśl od razu przychodzą nam strzał w poprzeczkę Piotra Parzyszka, pudła Martina Konczkowskiego i Patryka Sokołowskiego (czy raczej parady Putnocky’ego) oraz spektakularne interwencje Wojciecha Golli, który po dwakroć wybijał piłkę tuż sprzed linii bramkowej. Mimo sporej liczby sytuacji, nasi piłkarze znowu schodzą z boiska z niczym. Piszę „znowu”, bo Piast od dwóch kolejek nie zdobył ani jednej bramki, a jak można wygrać mecz z zerową zdobyczą na koncie?

Widać, dlaczego są tylko zmiennikami…

Po piątkowej porażce w Poznaniu Waldemar Fornalik dokonał czterech zmian w składzie. Przeciw „Wojskowym” wystąpili Konczkowski, Huk, Steczyk i Hateley. O Dominiku Steczyku potem, a co tyczy się reszty: o ile „Koncziego” (oprócz nieskuteczności) nie mamy za co zganić, to dwaj panowie „H” rozczarowali. Tom rozegrał najsłabszy mecz od wielu miesięcy, wychodziło mu niewiele, nie pomagał mu także Sokołowski. Wszyscy wiemy jednak, że naszego rozgrywającego stać na dużo więcej. Z kolei Słowak… nadal nie daje kolegom boiskowego wsparcia. Sprokurował rzut karny, był mocno niepewny, więc chyba należy powrócić do koncepcji z Malarczykiem.

Młodzieżowiec na wagę złota

Przepis o przymusie gry co najmniej jednego młodzieżowca wychodzi „Piastunkom” bokiem. Wieloletnie zaniedbania w szkoleniu młodzieży oraz nieudane transfery zawodników poniżej 21. r.ż. są składowymi naprawdę sporego kłopotu. Sebastian Milewski znacznie obniżył loty, a Dominika Steczyka nie ma sensu po raz n-ty krytykować. Choć nasz napastnik miał w starciu z wrocławianami przebłyski, to nadal nie wnosi do gry „Niebiesko – czerwonych” N I C.

Przegrywamy drugi mecz z rzędu, po raz wtóry 0:3. Jednak w porównaniu do meczu z Lechem, sobotnie starcie ze Śląskiem przyniosło nam nieco pozytywnych wrażeń. Oczywiście, porażka jest wysoka, bolesna i nie do zaakceptowania. Ale w zespole nie widać zbyt wielu symptomów kryzysu. Nikt nawet nie myśli o radykalnych zmianach w składzie, rewolucji transferowej czy – broń Boże – wymianie trenera. Zawodnicy i sztab szkoleniowy muszą naprawdę dogłębnie przeanalizować tę porażkę, a wiemy, że Waldemar Fornalik na pewno nie pozostawi pewnych nieścisłości bez odpowiednich wyjaśnień.